Met Sawadee naar Bulgarije: ooievaars en sneeuw
Door: Mirjamvdkooij
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
17 Juni 2011 | Bulgarije, Skandaloto
Dag 1
Ik stap met 24 graden het vliegtuig uit en voel me meteen weer thuis in de Balkan. De kleine dorpjes, de houten wagens die door paarden worden getrokken, de mensen die leunend op hun schoffel of zittend voor hun huis de dag overdenken, de vriendelijke glimlach van de vrouw des huizes die we na een mooie rit ontvangen; ze zorgen allemaal voor die pure Balkan-blues. We zijn welkom, en hoe! Na de chopska-salad en eerste wijn van het huis komen de tongen los, en we vragen ons af hoe we de overvloedige maaltijd kunnen verorberen nu we nog geen meter gewandeld hebben. Maar morgen lopen we het er af hoor!
Dag 2
Terwijl mijn medereizigers het Troyan-klooster bezoeken, loop ik buiten de poort wat rond. Ik had ’t kunnen weten; zonder bedekte knieën mag je het klooster niet in, dus met mijn keurige maar net te korte broek wacht ik gezapig af. De church shop verkoopt niet alleen mini icoontjes en bijbels, maar ook jam en tuinkabouters. Kom daar bij ons maar eens om. Terwijl ik mijn camera zoek voor een foto van het mooie gebouw met enorme tuin word ik vriendelijk aangesproken door een man. Hij praat ronduit en ik glimlach hem aardig toe, waarna hij me vragend aankijkt. Als ik hem vertel dat ik from Holland ben begint hij te lachen en wenkt me naar zijn Lada; I have something for you, please try! Maar het is pas 11.00 uur, lach ik, terwijl ik de literfles zelf gestookte rakia bekijk. Everyday 3 glasses, it cleans you inside!
Als ik aan het eind van de dag rozig in de bus terug zit na een schitterende wandeling door het Severen Dzhendem reservaat ben ik blij dat ik het bij 1 slokje heb gehouden.
Dag 3
Gastvrouw Nina van het Panorama Hotel maakt zich boos over de Bulgaarse GPS onmogelijkheden; kom je waar vandaan ook de grens over dan kun je beter een oude wegenkaart vertrouwen dan je moderne routesysteem. Ze kent talloze verhalen van verdwaalde automobilisten die via de gekste omwegen haar dorpje Koprivshtitsa hebben bereikt. Ze heeft veel gereisd en kent haar eigen land goed. Boven een heerlijke forel, waar ze zelf niet aan toe komt nu ze op gang is, luister ik geanimeerd en af en toe schaterlachend naar haar ergernissen over de nationale politiek. Maar ook naar haar liefde voor haar eigen land; de schoonheid van de bergen, de mooie trekkings die er te maken zijn, de enorme aantallen vogel- en bloemensoorten in de nationale parken, en alle activiteiten waar Bulgarije mogelijkheden voor biedt.
Dag 4
‘Geen beter leven dan een goed leven’, zegt m’n kamergenoot, terwijl we ons biertje openen en met ons hoofd in de zon op het balkonnetje gaan zitten. We hebben een schitterende wandeling achter de rug, met uitzicht op Koprivshtitsa, en genieten van de rijke flora en fauna van het voorjaar. Elke dag zien we de velden volop in bloei staan, de riviertjes klateren en de jonge dieren zijn al geboren óf moeder staat op knappen. Afhankelijk van het gebied zien we euphorbia en helleborus, gentiaan, primula’s, lange druivenranken, schitterende wilde orchideeën en volle rozenstruiken. Uit de nesten van ooievaars die we in de dorpjes hebben gezien steken kleine koppies omhoog en ook vandaag ontmoetten we 2 kuddes paarden met ranke veulentjes.
Dag 5
4 stapjes naar rechts, voet omhoog, voet omhoog, 4 stapjes naar links, hoppa! Ik klap en huppel op de vrolijke folkloremuziek, mijn wangen net zo rood als m’n gebloemde hoofddoekje. De 2 uitbundig uitgedoste bejaarde vrouwen die in de huiskamer rond dansen hebben ons in wollen Bulgaarse kledij gehuld, en hand in hand draaien we rondjes om elkaar heen. De rakia maakt de benen los en aangemoedigd door de op volle toeren tokkelende violen schoppen we de benen nog maar eens de lucht in. Eerder vandaag bracht de trein me in 3 uur over smalspoor van Septemvri naar Abromovo, het hoogstgelegen treinsstation van de Balkan. Morgen wacht me een pittige wandeling naar de Vapski Ezera gletsjermeren dus ik duik moe en rondgegeten vroeg m’n bed in. Vanuit m’n raam zie ik de besneeuwde toppen van het Rila-gebergte. Hoppa! Bravo!
Dag 6
Wanneer je rondreist in Bulgarije bevind je je regelmatig in bergachtig gebied; in 10 dagen tijd slingeren we tussen het Rodoppi -, het Rila - en het Pirin gebergte door. Yahoo weather geeft 26°C en zon aan, maar ik haal elke dag mijn opvouwbare regenjasje tevoorschijn; de laagvliegende zwaluwen zijn mijn weervoorspellers. De gletsjermeren aan het eind van ‘het Gletsjerpad’ zijn dan al wel ontdooid, de sneeuwveldjes onderweg zijn talrijk, en onze schoenen staan ’s avonds op een rijtje te drogen.
Dag 7
Dag 8
En toen gingen we de mist in… Vanaf de berghut aan de voet van de Malyovitsa zijn we onderweg naar het hoger gelegen Golyama Elenino meer, de uitzichten op de met sneeuw bedekte toppen om ons heen zijn spectaculair. Het is droog en het is de laatste wandeling die we maken. Na de morenen komen de graslanden met krokussen, daarna de sneeuwvelden. Terwijl we onze boterhammen opeten met de voeten in de sneeuw zien we de mist onze kant opkomen, en binnen no time zijn de pieken én wij in de mist verdwenen. De sneeuw is te dik en de morenen te glad om verder te trekken, dus we kiezen voor de veilige weg naar beneden. Terug bij de berghut schijnt de zon.
Dag 9
Zo loop je door de bergen, omgeven door klaterende riviertjes en wilde orchideeën, zo sta je op zaterdagochtend tussen de oldtimers op het plein van de Alexander Nevski kathedraal.
Ik stap met 24 graden het vliegtuig uit en voel me meteen weer thuis in de Balkan. De kleine dorpjes, de houten wagens die door paarden worden getrokken, de mensen die leunend op hun schoffel of zittend voor hun huis de dag overdenken, de vriendelijke glimlach van de vrouw des huizes die we na een mooie rit ontvangen; ze zorgen allemaal voor die pure Balkan-blues. We zijn welkom, en hoe! Na de chopska-salad en eerste wijn van het huis komen de tongen los, en we vragen ons af hoe we de overvloedige maaltijd kunnen verorberen nu we nog geen meter gewandeld hebben. Maar morgen lopen we het er af hoor!
Dag 2
Terwijl mijn medereizigers het Troyan-klooster bezoeken, loop ik buiten de poort wat rond. Ik had ’t kunnen weten; zonder bedekte knieën mag je het klooster niet in, dus met mijn keurige maar net te korte broek wacht ik gezapig af. De church shop verkoopt niet alleen mini icoontjes en bijbels, maar ook jam en tuinkabouters. Kom daar bij ons maar eens om. Terwijl ik mijn camera zoek voor een foto van het mooie gebouw met enorme tuin word ik vriendelijk aangesproken door een man. Hij praat ronduit en ik glimlach hem aardig toe, waarna hij me vragend aankijkt. Als ik hem vertel dat ik from Holland ben begint hij te lachen en wenkt me naar zijn Lada; I have something for you, please try! Maar het is pas 11.00 uur, lach ik, terwijl ik de literfles zelf gestookte rakia bekijk. Everyday 3 glasses, it cleans you inside!
Als ik aan het eind van de dag rozig in de bus terug zit na een schitterende wandeling door het Severen Dzhendem reservaat ben ik blij dat ik het bij 1 slokje heb gehouden.
Dag 3
Gastvrouw Nina van het Panorama Hotel maakt zich boos over de Bulgaarse GPS onmogelijkheden; kom je waar vandaan ook de grens over dan kun je beter een oude wegenkaart vertrouwen dan je moderne routesysteem. Ze kent talloze verhalen van verdwaalde automobilisten die via de gekste omwegen haar dorpje Koprivshtitsa hebben bereikt. Ze heeft veel gereisd en kent haar eigen land goed. Boven een heerlijke forel, waar ze zelf niet aan toe komt nu ze op gang is, luister ik geanimeerd en af en toe schaterlachend naar haar ergernissen over de nationale politiek. Maar ook naar haar liefde voor haar eigen land; de schoonheid van de bergen, de mooie trekkings die er te maken zijn, de enorme aantallen vogel- en bloemensoorten in de nationale parken, en alle activiteiten waar Bulgarije mogelijkheden voor biedt.
Dag 4
‘Geen beter leven dan een goed leven’, zegt m’n kamergenoot, terwijl we ons biertje openen en met ons hoofd in de zon op het balkonnetje gaan zitten. We hebben een schitterende wandeling achter de rug, met uitzicht op Koprivshtitsa, en genieten van de rijke flora en fauna van het voorjaar. Elke dag zien we de velden volop in bloei staan, de riviertjes klateren en de jonge dieren zijn al geboren óf moeder staat op knappen. Afhankelijk van het gebied zien we euphorbia en helleborus, gentiaan, primula’s, lange druivenranken, schitterende wilde orchideeën en volle rozenstruiken. Uit de nesten van ooievaars die we in de dorpjes hebben gezien steken kleine koppies omhoog en ook vandaag ontmoetten we 2 kuddes paarden met ranke veulentjes.
Dag 5
4 stapjes naar rechts, voet omhoog, voet omhoog, 4 stapjes naar links, hoppa! Ik klap en huppel op de vrolijke folkloremuziek, mijn wangen net zo rood als m’n gebloemde hoofddoekje. De 2 uitbundig uitgedoste bejaarde vrouwen die in de huiskamer rond dansen hebben ons in wollen Bulgaarse kledij gehuld, en hand in hand draaien we rondjes om elkaar heen. De rakia maakt de benen los en aangemoedigd door de op volle toeren tokkelende violen schoppen we de benen nog maar eens de lucht in. Eerder vandaag bracht de trein me in 3 uur over smalspoor van Septemvri naar Abromovo, het hoogstgelegen treinsstation van de Balkan. Morgen wacht me een pittige wandeling naar de Vapski Ezera gletsjermeren dus ik duik moe en rondgegeten vroeg m’n bed in. Vanuit m’n raam zie ik de besneeuwde toppen van het Rila-gebergte. Hoppa! Bravo!
Dag 6
Wanneer je rondreist in Bulgarije bevind je je regelmatig in bergachtig gebied; in 10 dagen tijd slingeren we tussen het Rodoppi -, het Rila - en het Pirin gebergte door. Yahoo weather geeft 26°C en zon aan, maar ik haal elke dag mijn opvouwbare regenjasje tevoorschijn; de laagvliegende zwaluwen zijn mijn weervoorspellers. De gletsjermeren aan het eind van ‘het Gletsjerpad’ zijn dan al wel ontdooid, de sneeuwveldjes onderweg zijn talrijk, en onze schoenen staan ’s avonds op een rijtje te drogen.
Dag 7
Dag 8
En toen gingen we de mist in… Vanaf de berghut aan de voet van de Malyovitsa zijn we onderweg naar het hoger gelegen Golyama Elenino meer, de uitzichten op de met sneeuw bedekte toppen om ons heen zijn spectaculair. Het is droog en het is de laatste wandeling die we maken. Na de morenen komen de graslanden met krokussen, daarna de sneeuwvelden. Terwijl we onze boterhammen opeten met de voeten in de sneeuw zien we de mist onze kant opkomen, en binnen no time zijn de pieken én wij in de mist verdwenen. De sneeuw is te dik en de morenen te glad om verder te trekken, dus we kiezen voor de veilige weg naar beneden. Terug bij de berghut schijnt de zon.
Dag 9
Zo loop je door de bergen, omgeven door klaterende riviertjes en wilde orchideeën, zo sta je op zaterdagochtend tussen de oldtimers op het plein van de Alexander Nevski kathedraal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
